31

Volwassen. Of zoiets hoor je toch te zijn als je 31 wordt, zoals ik nu.

Ik heb een vaste job die ik graag doe. Ik kan met een auto rijden, heb zelfs zo'n exemplaar ter grootte van een kleine boot waarmee het quasi onmogelijk is om in een grote stad te parkeren op een drukke zaterdagnamiddag omdat die niet tussen de kleine plaatsjes past waar net een opaatje met zijn autootje uit weg tufte. Ik heb een kat en een konijn die na meer dan 3 jaar nog steeds niet zijn omgekomen van de honger en mijn kamerplanten lijken het tegenwoordig ook behoorlijk goed te overleven. En desondanks het feit dat ik terug in 'Hotel Mama en Papa' verblijf, doe ik nog steeds mijn eigen was en plas. Klinkt wel volwassen eigenlijk (met uitzondering van dat Hotel Mama en Papa, maar ik ben hopeloos besluiteloos over waar ik me wil settelen, meer hierover later).

Maar ik huppel als ik vrolijk ben, zelfs al word ik dan aangestaard in een drukke winkelstraat. Ik draag bloemen in mijn haar, of gekke strikjes. Ik hou van gekleurde kleedjes en bijpassende schoentjes (ook meteen 1 van de redenen van de schoenenverslaving), en niet alleen om naar feestjes te gaan, maar gewoon voor elke dag. Liggend op een dekentje in het gras bellen blazen is nog altijd een favoriete zomerbezigheid en ik ben nog steeds verwonderd over de kleuren die de gekke bellen kunnen hebben in het licht van de zon. Ik doe vreemde stemmetjes en trek gekke bekken, en niet alleen als ik tegen baby's bezig ben. Ik laat figuurtjes in mijn haar scheren, gewoon omdat het kan. Kleurboeken en kleurpotloodjes liggen altijd gebruiksklaar. Ik ben gek van disneyfilms. En van glitter.

Ik word van alles hierboven beschreven blij, en misschien nog het meest van de dingen die doorgaans niet geassocieerd worden met volwassen zijn. Al kijk ik ook wel uit naar een deeltje van de volwassenheid waar ik nog niet van heb kunnen genieten. Een eigen huisje, in plaats van een huurappartement met veel problemen met loodgieters en moeilijke huisbazen (al besef ik dat met een eigen huisje ook problemen kunnen meekomen), en alles wat erbij komt kijken. Boom, tuin, kind (? Misschien dan wel best eerst een vaste vriend).

Laat dat volwassen leven nu maar eens beginnen, zolang het kind in mezelf volop mag blijven bestaan en ik dansend door het leven kan verdergaan.

Oh, en bij dat volwassen leven hoort ook een zoveelste poging tot bloggen. Ik doe mijn best!